Bardzo często oranżerie są inaczej nazywane ogrodami zimowymi. Dawniej były oznaką luksusu i statusu społecznego, dzisiaj są coraz częściej spotykane na podmiejskich terenach i w pobliżu zwykłych domów. Oranżerie to doskonałe miejsce upraw roślin egzotycznych oraz wspaniała przestrzeń do spotkań towarzyskich oraz indywidualnych przemyśleń. Mówiąc najprościej, oranżerie to pomieszczenia o pionowych ścianach i stropie łączone szerokimi szklanymi drzwiami z pokojem mieszkalnym. Jednak nie zawsze tak to wyglądało. W dzisiejszym artykule wyjaśnimy Wam, jaką historię niosą ze sobą oranżerie oraz jak wyglądały ich poprzednie wcielenia.

Oranżerie cesarza i okres pośredniowieczny

Pierwsze przenośne szklarnie pojawiły się w  latach 60 naszej ery. Były to proste pojemniki na kółkach znane w Cesarstwie Rzymskim. Rzymianie znali efekt cieplarniany, dlatego też przykrywali pojemniki szybami z miki, aby można było wyciągać je bezpiecznie na słońce również w czasie chłodów. Dzięki temu sprytnemu zabiegowi, cesarzowi dostarczano świeże i pachnące ogórki prawie przez cały rok.

Kilka stuleci później, do rozwoju ogrodów zimowych przyczyniły się dwa czynniki: regularne kontakty krajów takich jak Francja, Anglia, Niemcy, Holandia z regionami tropikalnymi oraz udoskonalenie produkcji szkła płaskiego.

Swoje prototypy oranżerie miały w XIV wiecznych zielnych ogródkach przyklasztornych, służących do produkcji ziół leczniczych.W XVII wieku budowano już pierwsze pomarańczarnie i oranżerie dla drzewek cytrusowych i figowców. Do najsłynniejszych przykładów uprawy cytrusów zaliczana jest oranżeria w Wersalu pod Paryżem, która powstała w roku 1654, za czasów panowania Ludwika XIV. Do dzisiaj uważa się ją za najpiękniejszą w Europie.

Współczesność

W XIX wieku prywatne oranżerie były niezbędnym elementem rezydencji arystokracji i zamożnego mieszczaństwa. Od pełnienia funkcji typowo ogrodniczych  ważniejsza była ich rola jako dodatkowych pomieszczeń mieszkalnych. W początkach XIX wieku zaczęto projektować szklarnie o różnych kształtach dachów. Powstały też pierwsze konstrukcje żelazne do budowy szklarni, do tej pory miały one konstrukcje drewniane. W drugiej połowie XIX wieku nastąpił upadek architektury szklarniowej i ogrodów zimowych. Na zatrudnianie ludzi do zajmowania się uprawą i pielęgnacją roślin mogli pozwolić sobie tylko książęta i majętni mieszczanie. Powstające fabryki, oferujące większe zarobki wchłaniały ogrodników. Co więcej, wprowadzenie reglamentacji paliw podczas obu wojen, przyczyniło się do upadku upraw szklarniowych.

Oranżerie i ich wielki powrót

Idea ogrodu zimowego i oranżerie powróciły w latach 70 XX wieku, a głównym powodem był kryzys energetyczny. Dzisiejsze oranżerie mają przede wszystkim stanowić naturalne powiększenie powierzchni mieszkalnej. Wykorzystanie tych powierzchni nie ogranicza się tylko do miesięcy zimowych, ale stanowią one rodzaj całorocznego ogrodu. Wszystkie oranżerie zbudowane są obecnie na zasadzie oszczędności energii, z dodatkowym jeszcze aspektem – samozaopatrzeniem w warzywa i owoce.

Dzisiaj oranżerie cieszą się równie dużą popularnością jak przed laty. Ważnym aspektem ogrodu zimowego dziś i w przyszłości jest (oprócz jego walorów estetycznych) powiększenia powierzchni mieszkaniowej, funkcji towarzyskich jest oszczędność i poprawienie mikroklimatu. Co więcej, na rynku pojawia się wiele firm oferujących działki pod budowę szklarni (np. Investdom.pl ). Jeśli tylko marzycie o własnym, ogrodzie zimowym, nic bardziej prostszego. Nie czekajcie z realizacją własnych marzeń.

Zobacz też nasz artykuł opisujący domy Brzeg i działki pod budowę szklarni i oranżerii.